Grande Île de Strasbourg

 

 

       La Grande Île, également appelée Ellipse Insulaire, représente le centre historique de la ville de Strasbourg en France. C'est l'île la plus centrale et la plus caractéristique de la ville, entourée par la rivière Ill au sud et le Fossé du Faux Rempart au nord. La Grande Île fut ajouté à la liste du patrimoine mondial de l'UNESCO en 1988. Le conseil international des monuments et des sites indiqua que la Grande Île est « un ancien quartier qui est un exemple des cités médiévales ».
En plus de la cathédrale Notre-Dame, quatrième plus haut édifice religieux du monde et exemple de l'architecture gothique flamboyante du XV^e siècle, la Grande Île comporte plusieurs autres églises d'époques différentes : Saint-Thomas (église halle protestante), Saint-Pierre-le-Vieux (église gothique catholique), église Saint-Pierre-le-Vieux (église protestante romane), Saint-Pierre-le-Jeune et Saint-Étienne (dont il ne reste que le transept) et le Temple Neuf (reconstruit après la guerre de 1870).L'île abrite également les ponts couverts, le quartier du centre-ville et de la Petite France, le Palais des Rohan, l'Ancienne Douane et la maison Kammerzell.Elle est historiquement le site du camp romain d'Argentoratum, ce dernier se situait au sud est de l'île actuelle.

Ratatouille

En France, la ratatouille est une spécialité culinaire niçoise, que l'on trouve également dans toute la Provence. Elle existe dans de nombreux pays sous d'autres noms. Il s'agit d'un ragoût de divers légumes.

Origine

Le mot « ratatouille » vient de l'occitan ratatolha. Il est également utilisé dans toutes les langues, y compris en anglais, la ratatouille se dit aussi Valentine dans le sud de la France et piperade dans le pays basque. Avec de l’ail, des olives et des oignons, c'est la « bohémienne languedocienne ». L'origine du plat se situe dans la zone autour de la Provence et de Nice. À l’origine, le mot « ratatouille » désigne dès 1778 un ragoût hétéroclite. L'abréviation « rata » désigne en argot militaire un mélange de haricots et de pommes de terre, puis de légumes variés et de viande grasse. Le rata est en effet la cantine de base du militaire, simple et rapide à confectionner.

Composition

Elle est composée de quartiers de légumes cuits, principalement des aubergines, desoignons, des courgettes, des poivrons et destomates, et de l'ail. Comme toute recette « générique », il n'y a pas de recette précise mais des principes à respecter.

Pour la ratatouille, deux méthodes sont possibles : cuisson de tous les légumes ensemble ou première cuisson légume par légume. Les défenseurs de la tradition provençale comme les grands cuisiniers Vergé ou Gedda, préconisent de faire revenir ou même frire les légumes un par un et de passer le poivron sur la flamme pour le débarrasser de la peau et lui donner un goût de grillé.

S'il Suffisait De S'aimer

 

 

 

 

Je rêve son visage, je décline son corps 
Et puis je l'imagine habitant mon décor 
J'aurais tant à lui dire si j'avais su parler 
Comment lui faire lire au fond de mes pensées? 

(I dream of her face, I decline her body 
And I imagine him living in my decor 
I would have so much to tell him if I had known how to talk to him 
How can I make him read my thoughts?) 

Mais comment font ces autres à qui tout réussit? 
Qu'on me dise mes fautes, mes chimères aussi 
Moi j'offrirais mon âme, mon coeur et tout mon temps 
Mais j'ai beau tout donner, tout n'est pas suffisant 

(But how do the others who succeed all the time? 
Tell me my arrors, my dreams too 
I would offer my soul, my heart and all my time 
But even if I give it all, all is not enough) 

S'il suffisait qu'on s'aime, s'il suffisait d'aimer 
Si l'on changeait les choses un peu, rien qu'en aimant donner 
S'il suffisait qu'on s'aime, s'il suffisait d'aimer 
Je ferais de ce monde un rêve, une éternité 

(If loving each other was enough, if loving was enough 
If we would change things a bit, only by loving giving away 
If loving each other was enough, if loving was enough 
I would do a dream of this world, an eternity) 

J'ai du sang dans mes songes, un pétale séché 
Quand des larmes me rongent que d'autres ont versées 
La vie n'est pas étanche, mon île est sous le vent 
Les portes laissent entrer les cris même en fermant 

(I have blood in my dreams, a dried petal 
When tears are gnawing at me that others shed 
Life isn't waterproof, my island is under the wind 
Doors let shouts come in even when shutting them off) 

Dans un jardin l'enfant, sur un balcon des fleurs 
Ma vie paisible où j'entends battre tous les coeurs 
Quand les nuages foncent, présages des malheurs 
Quelles armes répondent aux pays de nos peurs? 

(In a garden the child, on a balcony flowers 
My peaceful life where I can ear every heart beating 
When the clouds are getting darker, sign of bad times 
Which weapons reply to the countries of our fears?) 

S'il suffisait qu'on s'aime, s'il suffisait d'aimer 
Si l'on changeait les choses un peu, rien qu'en aimant donner 
S'il suffisait qu'on s'aime, s'il suffisait d'aimer 
Je ferais de ce monde un rêve, une éternité 

(If loving each other was enough, if loving was enough 
If we would change things a bit, only by loving giving away 
If loving each other was enough, if loving was enough 
I would do a dream of this world, an eternity) 

S'il suffisait qu'on s'aime, s'il suffisait d'aimer 
Si l'on pouvait changer les choses et tout recommencer 
S'il suffisait qu'on s'aime, s'il suffisait d'aimer 
Nous ferions de ce rêve un monde 
S'il suffisait d'aimer 

(If loving each other was enough, if loving was enough 
If we could change things and start all over 
If loving each other was enough, if loving was enough 
We would make a world of this drean 
If loving was enough)

เทศกาลการเต้นลมวน

         เทศกาลเต้นลมวน  เป็นการไว้อาลัยให้กับกวีซูฟีผู้มีนามว่าเมฟลาน่า ที่เสียชีวิตไปทำให้ผู้ที่ศรัทธาในกวีซูฟีผู้นี้ได้ใช้การเต้นลมวนเป็นการไว้อาลัยให้กับกวีซูฟีในทุก ๆ ปีกลายเป็นวัฒนธรรมที่สืบทอดต่อกันมา เมทฟลาน่านั้นเป็นชาวเปอร์เซียที่มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นนักกวี นักเทวาวิทยา และนักกฎหมาย โดยในการเต้นลมวนในศตวรรษที่ 13 นั้นเป็นการเต้นเพื่อใช้ในการระลึกถึงพระอัลลาห์ โดยทั่วไปแล้วการเต้นอย่างนี้จะรู้จักกันดีในชื่อว่า เซมา โดยความหมายของการเต้นนั้นจะเป็นสัญลักษณ์ของการเดินทางผ่านความรักเพื่อยกระดับจิตวิญญาณให้เข้าถึงพระเจ้า

ลักษณะของการเต้นลมวนนั้นผู้ที่เต้นจะมีการใส่กระโปรงยาวสีขาวและมีหมวกทรงสูง การเต้นนั้นจะมีท่าทางในการเอียงศีรษะไปด้านหนึ่ง ไขว้แขน และจะมีการหมุนไปพร้อมกับการเคลื่อนที่โดยท่าเต้นแต่ละท่าก็จะมีความหมายที่แตกต่างกันไม่ว่าจะเป็น เหตุผล ธาตุ ภาวะในชีวิตที่มีความแตกต่างกันของมนุษย์ โดยจะมีการจัดขึ้นทุกปีในช่วง เดือนธันวาคมกับอากาศที่หนาวเย็น โดยสถานที่จัดงานนั้นได้มีการจัดขึ้นที่ เมืองคอนยา ของประเทศตุรกี

เทศกาลโกลเด้น เชียร์ส

เทศกาล โกลเด้น เชียร์ส เป็นเทศกาลแข่งขันตัดขนแกะของช่างตัดขนแกะที่มีความชำนาญในการตัวขนแกะมาทำการแข่งขันกันเพื่อให้ผู้ชนะในความเป็นหนึ่งของการตัดขนแกะ ซึ่งถือได้ว่าเป็นเทศกาลที่แปลกอย่างมากเพียงการตัดขนแกะก็สามารถเป็นเทศกาลที่สร้างความสนุกสนานและความน่าสนใจของเทศกาลได้เป็นอย่างดี


โดยเทศกาลโกลเด้น เชียร์ส นั้นได้มีการจัดขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อปี 1961 การแข่งขันนั้นก็จะมีแบ่งออกเป็นรุ่นต่าง ๆ ในการแข่งขัน ซึ่งมีผู้เข้าร่วมการแข่งขันมากถึง 120 คน ที่จะแบ่งตามความชำนาญเป็นระดับเพื่อทำการแข่งขันกันอย่างสนุกสนาน นอกจากนี้แล้วยังมีนักท่องเที่ยวจำนวนไม่น้อยที่ให้ความสำคัญกับเทศกาล โกลเด้น เชียร์ส นี้อย่างมาก

สำหรับเทศกาลโกลเด้น เชียร์ส จะมีการจัดขึ้นในเดือนมีนาคมของทุกปี ถือไดว่าเป็นการประลองหาที่สุดของช่างตัวขนแกะจากทั่วโลกเลยก็ว่าได้ที่จะมาแข่งขันเพื่อความเป็นหนึ่งในอาชีพของตัวเอง ในตัวนักแข่งเองก็ได้มีการเตรียมความพร้อมมาอย่างเต็มที่ทำให้การแข่งขันมีความน่าสนใจอย่างมากในเทคนิคของแต่ละคนที่จะนำมาแข่งขันกันเพื่อให้เกิดความเร็วที่สุดในการแข่งขัน ถือเป็นเสน่ห์ที่น่าสนใจอย่างมาก